دیپلماسی هنری برای صلح

در بخشی از متن این نامه که با خطاب «دوستان ما» و «دوستان ترک» آغاز شده آمده است: «چند روز از آغاز جنگی ویرانگر می‌گذرد. جنگی که مجامع بین‌المللی از وقوع آن آگاه بوده و منابع رسمی فاش کرده‌اند که اردوغان آنان را از جزئیات حمله مطلع کرده است. به‌نظر می‌رسد که هدف سهم خواهی بدهنگام، از سرزمینی جنگ‌دیده و نیمه ویران است.... این چهره دیپلماسی زشت کردار عصر ما است: هجوم بی‌امان و سازمان‌یافته به مردمی بی‌پناه و فاقد امکانات. یک نابرابری آشکار و بی‌عدالتی محض. این یک نسل‌کشی به بهانه صلح است؛ آغاز هیچ جنگی عادلانه نیست؛ فقط صلح عادلانه است.» در ادامه آمده است: «دولت اردوغان فرصت این را یافت تا نظر مساعد و همراهی و سکوت همدستان را برای آغاز جنگی اشغالگرانه و خونین جلب کند، آیا ملت و نخبگان ترکیه نیز این مجال را می‌یابند تا از مردمان سراسر جهان، آغاز صلح و پایان جنگ را پرسش کنند؟ آیا ملت و نخبگان ترکیه موافق این نسل‌کشی و کوچ اجباری ملتی بی‌پناه هستند؟»

هنرمندان ایرانی نوشته‌اند: «هم‌اکنون که در حال نگارش این پیام هستیم صدها تن غیرنظامی، کودک و زن و مردان سالخورده در حال جان دادن هستند و یا آواره دشت و بیابان شده‌اند... شما به نمایندگی از تاریخ،‌ فرهنگ، دین و تمدن ترکیه، وظیفه مهار ماشین جنگی و توسعه‌طلبی جنون‌آمیز و مرگبار را دارید. این رسالت واقعی ما و شماست. بگذارید ترکیه نو را با آثار درخشان ادبیاتش، با موسیقی‌های دل‌انگیز هنرمندانش، با صدای دلنشین خوانندگانش، با استانبول و شب‌های جادویی‌اش، با معماری سحرانگیز و مهربانی و میزبانی گرم مردمانش و با شور و زندگی که در خیابان‌هایش جاریست به‌یاد بیاوریم.» جواد طوسی، مجید برزگر، رضا درمیشیان، بیتا منصوری، ‌سیدجلال‌الدین دری، مسعود آب‌پرور، فرزانه شبانی، نیلوفر لاری‌پور، رضا ایرانمنش، صادق کرمیار، قطب الدین صادقی، حمیدرضا نعیمی و... از جمله امضاکنندگان این نامه هستند.